της αλματώδους ανάπτυξης της τεχνολογίας. Οι υπολογιστές δυστυχώς χρήζουν καθολικής αποδοχής και αντικατέστησαν τα βιβλία, την καθημερινή κίνηση, το παιχνίδι και τα κινητά έχουν γίνει ''προέκταση του χεριού'' Είναι όμως σημαντικό να τονίσουμε ότι, όταν το Διαδίκτυο και η «ψηφιακή ζωή» αποκτήσει μεγαλύτερη σημασία και προτεραιότητα στη ζωή ενός παιδιού, από τους φίλους του, την οικογένεια και το σχολείο, τότε θεωρείται ότι υπάρχει ΕΘΙΣΜΟΣ. Οι πιο συχνές μορφές εθισμού στους μαθητές, είναι το διαδικτυακό παιχνίδι και οι εφαρμογές όπως τα chatrooms. Είναι γεγονός ότι η υπερβολική χρήση αυτών μπορεί να οδηγήσει σε προβλήματα τα οποία να έχουν αντίκτυπο στην ψυχοκοινωνική ανάπτυξη των μαθητών ( κοινωνική απομόνωση), καθώς και στη διαδικασία μάθησης και την σχολική ζωή τους (σχολική άρνηση που συνοδεύεται από έντονα συμπτώματα άγχους, κατάθλιψης). Η άσκηση όμως είναι ένα ισχυρό φάρμακό απέναντι στον εθισμό στο διαδίκτυο και στα δελεαστικά videogames, για αυτό και επιβάλλεται και επίσημα, να παίζει πρωταρχικό ρόλο στην καθημερινή ζωή ενός παιδιού.
Έτσι σύμφωνα με το ΕΥ ΖΗΝ: Τα παιδιά μέχρι την ηλικία των 5 ετών που έχουν τη δυνατότητα να περπατάνε χωρίς βοήθεια θα πρέπει να κινούνται για τουλάχιστον 3 ώρες κάθε μέρα. Το παιχνίδι έχει τον κύριο λόγο στο να καλύψει το χρόνο αυτό. Ενεργητικά παιχνίδια, όπως στην παιδική χαρά, στο νερό, το τρέξιμο, η βόλτα στο πάρκο, το ποδήλατο, είναι η καλύτερη επιλογή για να παραμένουν τα παιδιά δραστήρια. Η πολύωρη ακινησία (παρακολούθηση τηλεόρασης-βιντεοπαιχνίδια, μεγάλες βόλτες με το καροτσάκι) θα πρέπει να αποφεύγεται.
Για τα παιδιά άνω των 5 ετών μέχρι και την εφηβεία, οι συστάσεις των Διεθνών Οργανισμών προτείνουν τουλάχιστον 1 ώρα άσκησης την ημέρα. Γενικότερα πρέπει να ασκούνται 60 λεπτά καθημερινά ΕΝΤΟΣ ΚΑΙ ΕΚΤΟΣ ΣΧΟΛΕΙΟΥ, συνεχόμενα ή αθροιστικά (δηλαδή δεκάλεπτα), είτε με τη μορφή παιχνιδιού, είτε κάποιου αθλήματος (ποδόσφαιρο, μπάσκετ, βόλεϊ, κολύμβηση). Ειδικότερα η άσκηση αυτή θα πρέπει να περιλαμβάνει αερόβιες δραστηριότητες μέτριας κυρίως έντασης, οι οποίες να εναλλάσσονται με κάποιες έντονες δραστηριότητες (υψηλής έντασης), καθώς και με ασκήσεις ενδυνάμωσης του μυοσκελετικού συστήματος. Ως παραδείγματα αερόβιας άσκησης μέτριας έντασης προτείνονται το παιχνίδι στην παιδική χαρά, το περπάτημα προς και από το σχολείο, μια βόλτα στο πάρκο, το ποδήλατο και άλλα. Δραστηριότητες μεγαλύτερης έντασης είναι αυτές που οδηγούν σε σημαντική αύξηση των παλμών της καρδιάς, και μερικές από αυτές είναι το κυνηγητό, η γυμναστική, τα περισσότερα ομαδικά αθλήματα, ο χορός. Το τρίτο είδος των ασκήσεων που συστήνονται είναι οι ασκήσεις ενίσχυσης του μυοσκελετικού συστήματος. Αυτές αναφέρονται στις δραστηριότητες που ασκούν δύναμη στα οστά και τους μυς του σώματος, όπως το σκοινάκι, το κουτσό, το τρέξιμο, ο χορός, η γυμναστική, οι πολεμικές τέχνες, καθώς και όλα τα αθλήματα που περιλαμβάνουν συχνά άλματα (καλαθοσφαίριση, πετοσφαίριση, κλπ). Η έντονη σωματική δραστηριότητα, όσο και οι ασκήσεις ενδυνάμωσης, συστήνονται σε συχνότητα τουλάχιστον 3 φορές την εβδομάδα, η κάθε κατηγορία. Αυτή η ενασχόληση μπορεί να αποτελεί μέρος του καθημερινού 60λεπτου ή και να είναι επιπρόσθετη. Επίσης πρέπει να τονίσουμε ότι η άσκηση συντελεί στη βελτίωση των σχολικών επιδόσεων των παιδιών. Αυτό οφείλεται στο ότι η άσκηση αυξάνει τη ροή του αίματος στον εγκέφαλο και έτσι βελτιώνει την συγκέντρωση, τη μνήμη και την ικανότητα μάθησης.
Πολλές από τις συνθήκες που θα επηρεάσουν τη σωματική δραστηριότητα των παιδιών σχετίζονται με αποφάσεις των ΓΟΝΕΩΝ. Για παράδειγμα, η μετακίνηση στο σχολείο, η βόλτα το απόγευμα, η εγγραφή σε κάποια ομάδα, και -ως σπουδαιότερη παράμετρος- η ενασχόληση με τη σωματική δραστηριότητα των ίδιων των γονέων. Η τελευταία έχει αποδειχθεί ότι επηρεάζει σε πολύ μεγάλο βαθμό το επίπεδο της σωματικής δραστηριότητας των παιδιών, τόσο μέσω της εικόνας που δημιουργείται σε αυτά όσο και πρακτικά, καθώς τα παιδιά συμμετέχουν σε κάποια δραστηριότητα πιο εύκολα όταν συμμετέχει και ο γονιός. Οπότε, οι γονείς για να ενισχύσουν την ενασχόληση των παιδιών με τη σωματική δραστηριότητα θα πρέπει να ενθαρρύνουν τα παιδιά να ασκούνται και να διαμορφώνουν τις κατάλληλες συνθήκες, αλλά το κυριότερο να πρεσβεύουν ότι η σωματική δραστηριότητα είναι για τους ίδιους και τα παιδιά τους μια προτεραιότητα στην καθημερινή ζωή.
Γιατί πρέπει το παιδί μου, από την νηπιακή ηλικία
κιόλας, να γυμνάζεται;
Η Ελλάδα παρουσιάζει το υψηλότερο ποσοστό παχύσαρκων και υπέρβαρων παιδιών και εφήβων στην Ευρώπη. Είμαστε μια χώρα που ναι μεν νοείται μεσογειακή, αλλά χωρίς όμως μεσογειακές συνήθειες στη διατροφή και την άθληση. Από τα “άσχημα” νούμερα γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι η φυσική δραστηριότητα στα παιδιά είναι απαραίτητη όχι μόνο για τη σωματική αλλά και για την ψυχική τους υγεία. Ένα υγιές μυοσκελετικό και καρδιαγγειακό σύστημα, η αύξηση της ικανότητας νευρομυϊκής συναρμογής αλλά και η βελτίωση στον έλεγχο του άγχους, μιας και η άσκηση είναι ένα κατεξοχήν μέσο ψυχαγωγίας και εκτόνωσης.. είναι τα πραγματικά οφέλη της σωματικής άσκησης για το παιδί. Επιπλέον αρκετές επιστημονικές μελέτες παρουσιάζουν την έξαρση της παιδικής κινητικής αδεξιότητας, που οφείλεται στην ενασχόληση των παιδιών με ηλεκτρονικά παιχνίδια, την πολύωρη παρακολούθηση τηλεόρασης, αλλά και το μεγάλωμα του παιδιού μέσα σε ένα διαμέρισμα. Όλοι οι παραπάνω παράγοντες έχουν αρνητική επίδραση στην ΚΙΝΗΤΙΚΗ ΕΞΕΛΙΞΗ του παιδιού και του στερούν την επιθυμία και το ενδιαφέρον προς τις αθλητικές δραστηριότητες. ΠΗΓΕΣ: https://eyzhn.edu.gr/, https://www.atlasepirusfc.gr Παρακάτω παρουσιάζεται εικονικά, τα ουσιώδη όσον αφορά την καθημερινή άσκηση ενός παιδιού και επίσης μερικά λόγια για το πρωινό, το οποίο θεωρείται βασικό γεύμα. Μπορεί και να εκτυπωθεί, για να μπορεί ο κάθε μαθητής, αν θέλει να καταγράφει και να παρακολουθεί την καθημερινή σωματική του δραστηριότητα.
