Μήπως ο κορωναϊός, η πανδημία ήρθε για να υπενθυμίσει τις αξίες της ζωής, να δώσει μαθήματα

Στην προηγούμενη ανάρτηση μας, αναφερθήκαμε στις σωματικές δραστηριότητες, που πρέπει να γεμίζουν οπωσδήποτε τον χρόνο μας,  μένοντας στο σπίτι, γιατί η γυμναστική μας προσφέρει καλή υγεία, δυνατό σώμα, ευεξία, και ενέργεια.Σε επόμενες αναρτήσεις θα ξαναμιλήσουμε πάλι, για γυμναστική στο σπίτι και για σωστή διατροφή, που ενισχύει το ανοσοποιητικό μας σύστημα. Σήμερα όμως θα προσεγγίσουμε τις παγκόσμιες ανησυχητικές εξελίξεις και λιγο πιο βαθύτερα. Η πανδημία του κορωναϊού έχει ανθρώπινη, κοινωνική, πνευματική διάσταση και μέσα από  αυτόν τον καθημερινό καταιγισμο ειδήσεων και απόψεων, ξεχώρισα μία ανάρτηση μιας Ψυχολόγου - Παιδοψυχολόγου και θα ήθελα να την φιλοξενήσω και στο δικό μου blog, για να την μοιραστώ μαζί σας. Αναπαράγεται και κοινοποιείται στο διαδίκτυο συνέχεια και είναι ότι καλύτερο έχω διαβάσει.

Παρακάτω γράφει η ΜΑΡΙΑ ΑΙΒΑΖΙΔΟΥ : Ψυχολόγος - Παιδοψυχολόγος. Αξίζει να μοιραστούμε κάποιες σκέψεις της και λόγω της ιδιαίτερης επαγγελματικής της ιδιότητας.

“Ξαφνικά οι δρόμοι νέκρωσαν, οι πόλεις σιώπησαν, τα σπίτια έγιναν φυλακές Ξαφνικά όλα αυτά που θεωρούσαμε πως είναι σπουδαία, πως μας δίνουν αξία, κύρος, λόγο ύπαρξης, έγιναν μικρά, έγιναν ασήμαντα.

Ξαφνικά η υγεία μας, που θεωρούσαμε δεδομένη εφόσον δεν είχαμε κανένα πρόβλημα, μας ανησυχεί, έγινε το πολυτιμότερο κομμάτι της ύπαρξής μας.
Ξαφνικά οι άνθρωποι που αγαπάμε, οικογένεια, συγγενείς, φίλοι, μας τρόμαξαν...Ξαφνικά η ελευθερία χάθηκε και μαζί της πολύτιμος χρόνος, βιαζόμαστε. Ξαφνικά οι μάσκες που φορούσαμε στην προσπάθειά μας να είμαστε κάποιοι άλλοι, αντικαταστάθηκαν με άλλες, τόσο ταπεινές μα τόσο σημαντικές.

Κοιτάζω τα ντουλάπια μου γεμάτα από πράγματα που θεωρώ πολύτιμα. Κοιτάζω τα αμέτρητα παπούτσια, τσάντες, αξεσουάρ, καλλυντικά, αρώματα, είδη περιποίησης, είναι τόσα πολλά. Όμως το βλέμμα μου σταματά σ’ένα μπουκάλι φθηνό οινόπνευμα, σ’ ένα αντισηπτικό χεριών, είναι τα πιο πολύτιμα.
Τι θα φορέσω σήμερα; Σκέφτομαι καθώς εξετάζω αναποφάσιστη την παραφουσκωμένη ντουλάπα μου που αναστενάζει. Τι σημασία έχει τι θα φορέσω, αφού κανείς δεν βρίσκεται στους δρόμους και το βλέμμα μου καρφώνεται σε μια χειρουργική μάσκα των 50 λεπτών. Είμαι φυλακισμένη, δεν μπορώ να βγω έξω, να με δουν, να με θαυμάσουν. Τώρα όμως είναι άχρηστα, δεν έχουν καμία αξία, δεν μου χρειάζονται, βολεύομαι με μια απλή φόρμα, αρκεί να είναι καθαρή, με την πιζάμα μου, βολεύομαι με το αντισηπτικό μου, βολεύομαι με το θερμόμετρό μου, είμαι ευτυχισμένη που δείχνει μόνιμα 36,5, που δεν βήχω, που δεν αισθάνομαι κατάπτωση, που είμαι καλά.

Μήπως η πανδημία ήρθε για να υπενθυμίσει τις αξίες της ζωής, να δώσει μαθήματα; Μήπως ήρθε να μας δείξει πόσο λάθος κάνουμε να πιστεύουμε πως η υπερκατανάλωση της ύλης είναι ευτυχία, πως η κοινωνική μας θέση στα πιο ψηλά σκαλοπάτια είναι το ζητούμενο, πως ο πλούτος είναι σκοπός.
Ξαφνικά δισεκατομμυριούχοι και φτωχοί έχουν κάτι κοινό. Μοιράζονται τον ίδιο φόβο, την ίδια έλλειψη ελευθερίας, την ίδια ανασφάλεια. Ξαφνικά δεν έχει σημασία που μένεις, σε έπαυλη, θαλαμηγό, διαμέρισμα, παράγκα, κινδυνεύεις το ίδιο, είσαι φυλακισμένος. Ξαφνικά δεν έχει σημασία αν είσαι βασιλιάς ή υπήκοος, αν είσαι πρωθυπουργός ή απλός πολίτης, πολιτικός, διάσημος, μοντέλο, επιχειρηματίας, υπάλληλος, ζητιάνος, μορφωμένος, αμόρφωτος. Κινδυνεύεις το ίδιο. Είσαι φυλακισμένος. Ξαφνικά αναθεωρείς. Όλα όσα πίστευες πως είναι σημαντικά, τελικά δεν είναι. Σημαντικό είναι ένα μπουκαλάκι οινόπνευμα μια χειρουργική μάσκα. Σημαντικά είναι να έχεις ανθρώπους να σε νοιάζονται. Σημαντικό είναι να μπορείς να βγαίνεις από το σπίτι σου, να μπορείς να χαιρετάς ανθρώπους, πολύ περισσότερο να αγκαλιάζεις, σημαντικό είναι να απολαμβάνεις την αγάπη,τον έρωτα. Σημαντικό δεν είναι τι φοράς, που και τι τρως, ποιος είσαι, σημαντικό είναι ότι υπάρχεις, είσαι υγιής, είσαι ελεύθερος.

Μήπως ο ιός ήρθε να διδάξει; Μήπως ήρθε να μας θυμίσει τι πραγματικά είναι πολυτιμότερο; Μήπως ήρθε να μας πει πως είμαστε περαστικοί, πως δεν θα ζήσουμε αιώνια , πως δεν είμαστε εμείς το Σύμπαν;
Μήπως ήρθε η στιγμή να συνειδητοποιήσουμε, πως όλοι αυτοί οι γιατροί και νοσηλευτικό προσωπικό είναι πραγματικοί ήρωες και που αξίζει να υποκλινόμαστε;

Μήπως είναι καιρός να εστιάσουμε στις πραγματικές αξίες ζωής..
Μήπως η υπερβολική αίσθηση σπουδαιότητας για τον εαυτό μας, καλλιεργεί φαντασιώσεις απεριόριστης επιτυχίας, δύναμης, εξυπνάδας, ομορφιάς ή ιδανικής αγάπης, που απαιτούν υπερβολικό θαυμασμό και ιδιαίτερη μεταχείριση;
Μήπως ο ιός εκτός από «δολοφόνος» είναι τελικά και «διδάσκαλος;»
Μήπως ήρθε για να μας κάνει να αναθεωρήσουμε;
Μήπως τίποτε δεν είναι τυχαίο τελικά;
Ξαφνικά, δεν είμαστε οι βασιλιάδες που πιστεύαμε ΟΛΟΙ...
και έτσι τελειώνει το άρθρο της.

Συνεχίζοντας, διαβάζω σήμερα σε πολλά sites, τίτλους όπως  "Ο ΚΟΣΜΟΣ ΑΛΛΑΞΕ...¨" ή "Aν κάποιος θεωρήσει πως αυτό που ζούμε είναι μια παρένθεση, έχει χάσει μάλλον την οράτότητα του μέλλοντος"...ένας άλλος τίτλος άρθρου. Η φύση έτσι όπως της φέρθηκε ο άνθρωπος, νευρίασε και χτύπησε δυνατά το χέρι στην πραγματικότητά μας. Από ‘δω και πέρα λένε, θα ζούμε και θα ζήσουμε μάλλον αλλιώς. Ο κορονοϊός ήρθε, θα φύγει κάποια στιγμή, αλλά κανείς δεν ξέρει πότε. Ευχόμαστε όλα να πάνε καλά και οι επιστήμονες να βρουν γρήγορα τις λύσεις. Ο σύγχρονος ύλιστής άνθρωπος απ΄την άλλη, ίσως πρέπει να αναθεωρήσει αρκετά πραγματα και  να επενδύσει σε ψυχικές ΑΞΙΕΣ ,όπως  η  αγάπη για τους άλλους, η καλοσύνη, η γενναιοδωρία, η φιλανθρωπία, η εντιμότητα, η αλληλεγγύη, αξίες με τις οποίες ο άνθρωπος αισθάνεται πραγματικά πλούσιος...γιατί γεμίζει η ψυχή του.
Επίσης πρέπει να πω ότι λίγο έως πολύ, πέρασε από τη σκέψη πολλών, αυτό που έστω και ενδόμυχα δημιούργησε παράξενες σκέψεις, όσον αφορά την προέλευση του κορωναϊού...μήπως κατασκευάστηκε ακόμη και στο εργαστήριο?  Από όπου όμως και αν προήλθε, οι επιστήμονες επισημαίνουν, ότι η ανθρωπότητα έχει δημιουργήσει ήδη αμέτρητα όπλα για την αυτοκαταστροφή της. Θα μπορούσε μια χαρά να διαλυθεί και από τα ήδη υπάρχοντα.

Τέλος θέλω να αναφερθώ  και στην σημαντική πνευματική διάσταση του, τονίζοντας ότι δυστυχώς ο άνθρωπος προσπέρασε και διέγραψε από την ζωή του, τον Δημιουργό του και ΘΕΟ..Με αποτέλεσμα  η ζωή  του να  αποδεικνύεται  καθημερινά ανικανοποίητη, να πειραματίζεται συνέχεια καινούργια  πράγματα, π.χ. επιστημονικής φύσεως, χωρίς να  υπολογίζει πολλές φορές τις συνέπειες, το φυσικό περιβάλλον να κινδυνεύει από την αλόγιστη, την ασύνετη   ανθρώπινη δραστηριότητα και η πορεία του να είναι επικινδυνα αυτοκαταστροφική.

Δείτε και ένα βίντεο το οποίο αναπαράχθηκε πολύ στο διαδίκτυο με τίτλο, 'Επιστολή απο τον κορωναϊό'' και δείχνει γενικότερα ότι το ανθρώπινο είδος βρίσκεται σε κίνδυνο από τις ίδιες του τις πράξεις, αφού ο ρυθμός που καταστρέφει το περιβάλλον γύρω του, έχει αυξηθεί συγκριτικά με τα προηγούμενα χρόνια.