Σήμερα θα πραγματευτούμε ένα θέμα λίγο διαφορετικό. Tυχαίνει συνέχεια, τελευταία να βλέπω φωτογραφίες και αφιερώματα για τους παραολυμπιακούς αθλητές και θα ήθελα και εγώ να αναφερθώ σε αυτούς τους πρωταθλητές της ζωής, μέσα από το blog. Η ζωή είναι
τόσο απροβλεπτη που καθημερινά μας εκπλήσσει, ευχάριστα ή δυσάρεστα, σε όλους τους τομείς της ζωής. Ποτέ δεν
ξέρεις τι μπορεί να σε περιμένει στην επόμενη στροφή. Μπορεί να σε αιφνιδιάσει
ανά πάσα στιγμή με οποιοδήποτε τρόπο. Η αντίληψη του ότι «αυτό δεν
μπορεί να συμβεί σε μένα», τότε υποχωρεί για όλους..Τώρα όσον αφορά τα ατυχήματα, απρόοπτα και απρόβλεπτα συμβαίνουν σε όλη τη διάρκεια της ζωής μας. Ορισμένα
είναι τόσο καθοριστικά, που αλλάζουν εντελώς την κατάσταση μας. O ιδανικός
άνθρωπος είναι αυτός που υπομένει τα ατυχήματα της ζωής με αξιοπρέπεια, κάνοντας τον καλύτερο ανάλογα με
την περίσταση. Τέτοιοι άνθρωποι είναι οι παραολυμπιακοί αθλητές, οι οποίοι αποτελούν πρότυπα υπέρβασης. Είναι η δυσκολία που τους έκανε να ξεπεράσουν τα όριά τους? Είναι άραγε πιο δυνατοί πλέον? ότι κι αν είναι αυτό που τους ενέπνευσε..για όλους εμάς, είναι παραδείγματα δύναμης ψυχής. Τα σωματικά εμπόδια που ίσως για πολλούς φαντάζουν
ανυπέρβλητα δεν συγκρίνονται με τα πνευματικά. Το να καταφέρεις να αγωνίζεσαι
σε ένα παγκόσμιο αθλητικό γεγονός κρύβει αμέτρητες στιγμές πόνου, δακρύων,
συγκίνησης, πνευματικής αστάθειας και πολλές φορές απομάκρυνσης από το στόχο. Οι
αθλητές αυτοί δεν αγωνίζονται για τη δόξα, τα μετάλλια, ή τις χορηγίες.
Αγωνίζονται, για να αποδείξουν πρώτα στον εαυτό τους και μετά σε όλους εμάς,
ότι η δύναμη της θέλησης υπερνικά όλα τα φυσικά εμπόδια.
Οι πρώτοι αγώνες
για αθλητές με αναπηρία διεξήχθησαν το 1948 στο Στοκ Μάντεβιλ, σύμφωνα με την Wikipedia.
Είχε διαπιστωθεί ότι οι
παραδοσιακές μέθοδοι αποκατάστασης των αναπήρων πολέμου μετά τον B΄ Παγκόσμιο
Πόλεμο, δεν κάλυπταν ικανοποιητικά τις ιατρικές και ψυχολογικές ανάγκες των
τραυματιών. Τότε ένας νευροχειρουργος ίδρυσε
τον Φεβρουάριο του 1944, το κέντρο για τα άτομα με αναπηρία από τραυματισμούς
του νωτιαίου μυελού στη Μεγάλη Βρετανία, το οποίο συντέλεσε στο να γίνει ο αθλητισμός αναπόσπαστο μέρος της
θεραπείας και αποκατάστασης των αντίστοιχων ασθενών. Αν και οι συγκεκριμένοι αγώνες αφορούσαν λιγοστούς
αθλητές με αμαξίδιο, οι περισσότεροι βετεράνοι του Β’ Παγκόσμιου πολέμου, έχουν καταγραφεί ως η κοιτίδα του παραολυμπιακού κινήματος. Οι πρώτοι επίσημα
οργανωμένοι αγώνες Ολυμπιακού χαρακτήρα για αθλητές με αναπηρία έγιναν το 1960 στη Ρώμη, αμέσως μετά τους Ολυμπιακούς
αγώνες. Περίπου 400 αθλητές από 23 χώρες συμμετείχαν σε οχτώ αθλήματα, έξι
από τα οποία εξακολουθούν να περιλαμβάνονται στο αγωνισττικό πρόγραμμα των
Παραολυμπιακών αγώνων (τοξοβολία, κολύμβηση, ξιαφασκία, καλαθοσφαιριση, επιτραπέζια
αντισφαίριση, στίβος). Από τοτε διεξάγονται κάθε τέσσερα χρόνια, πάντα την ίδια
χρονιά με τους Ολυμπιακούς αγώνες.Το 1976, στο Τορόντο προστέθηκαν και άλλες
κατηγορίες αναπηρίας και για πρώτη φορά συμμετείχαν αθλητές που δεν
χρησιμοποιούν αμαξίδιο.
Η πραγματική
σημασία των Αγώνων
- Αποφασιστικότητα. Οι αθλητές που συμμετέχουν πρέπει να βρουν το κίνητρο και τη δυναμική να ξεπεράσουν τόσο τα σωματικά, όσο και τα ψυχικά εμπόδια που παρουσιάζονται.
- Θάρρος και αυτοπεποίθηση. Η όλη διαδικασία της προετοιμασίας για τους αγώνες, που μπορεί να διαρκέσει ολόκληρα χρόνια, εφοδιάζει το άτομο με την κατάλληλη αυτοπεποίθηση και εμπιστοσύνη στις όποιες δυνατότητές του, ώστε να ξεπεράσει όλες τις δυσκολίες για τη συμμετοχή του. Επίσης μέσα από τις προσπάθειες, τις επιτυχίες, τα κατορθώματα των αθλητών, δημιουργείται ένα μεγάλο κύμα παρακίνησης και συνειδητοποίησης, ότι η σκληρή δουλειά και η σωστή προετοιμασία είναι τα κλειδιά προς την επίτευξη των στόχων.
- Ισότητα: Το σημαντικότερο ίσως μήνυμα των Παραολυμπιακών. Με την προβολή της ισότητας, περνά το μήνυμα ότι, ο σεβασμός και η ταπεινότητα προς τους γύρω μας έχει μεγάλη σημασία, μέσω του «ευ αγωνίζεσθαι». Ισότιμη συμμετοχή, αναγνωρίζοντας το πάθος και την αποφασιστικότητα των αθλητών με αναπηρία, αφού οι επιδόσεις και τα ρεκόρ τους σε πολλά αθλήματα διαφέρουν μόνο μερικά δευτερόλεπτα, από αυτά των αρτιμελών αθλητών.
Το καθαρό όφελος των Παραολυμπιακών Αγώνων ταιριάζει, με την ανάπτυξη νέας ΘΕΤΙΚΗΣ ΣΤΑΣΗΣ απέναντι στα άτομα με αναπηρία. Οι Παραολυμπιακοί Αγώνες για αθλητές με αναπηρία υψηλών επιδόσεων, αποτελούν κορυφαίο αθλητικό γεγονός και τη
δεύτερη σε μέγεθος διοργάνωση μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες.
